.Net

บทความนี้กล่าวถึง Using declarations ใน .NET Core 3 และ C#8 เปรียบเทียบกับการใช้ Using แบบเดิมก่อนที่เขียนใน Version ก่อนหน้า

เมื่อเรามีการเขียนคำสั่งในการสร้างอ็อบเจกต์ จะมีการใช้พึ้นที่บนหน่วยความจำในการเก็บค่าต่าง ๆ แต่ปรกติเราไม่จำเป็นต้องทำลายอ็อบเจกต์ เพราะอ็อบเจกต์ส่วนใหญ่จะถูก garbage collector นำไปทำลายโดยอัตโนมัติเมื่อหมดหน้าที่การทำงานแล้ว

ข้อดีอีกอย่างหนึ่งของภาษาซีชาร์พเมื่อเทียบกับภาษาซีคือเราสามารถอ้างถึงตัวแปรหรือเมธอดที่อยู่ในไฟล์อื่นได้โดยไม่ต้องสร้าง “เฮดเดอร์ไฟล์” (ซอร์สไฟล์ที่มีนามสกุล .h) แล้วจึงใช้คำสั่ง #include เพื่อบอกให้คอมไพเลอร์รู้ว่าสิ่งที่อ้างถึงนั้นอยู่ในไฟล์ไหน ที่เป็นอย่างนั้นเพราะคอมไพเลอร์ภาษาซีชาร์พจะตรวจสอบซอร์สไฟล์ทั้งหมดภายในโปรเจ็กต์ให้โดยอัตโนมัติ

.NET 5.0 เป็นเวอร์ชั่นใหม่ของ .NET Core ต่อจากเวอร์ชั่น 3.1 โดยชื่อจะเรียก “.NET 5.0” แทนที่จะเป็น .NET Core 4.0 โดยทางบริษัทไมโครซอฟต์มีเหตุผลหลัก ๆ คือ

ในภาษาซีพลัสพลัสเราจะต้องนิยามฟังก์ชันสำหรับการรับ (get) และการส่ง (set) ข้อมูลเอง ซึ่งกินเวลาและแรงงานมาก แต่ในภาษาซีชาร์พเราสามารถทำได้ด้วยการคลิกเมาส์เพียงไม่กี่ครั้ง

บทความตอนนี้พูดถึง Backward Compatibility ของ API ซึ่งคนโค้ดควรรู้และระมัดระวังเมื่อใช้งาน Framework ที่ออก version ใหม่กับ source code เก่าหรือ binary ที่ Compile ไว้กับ version เก่า หรือเมื่อเขียน library ใช้งานเอง เช่น ปัญหา Reference Types ที่ไม่เกี่ยวข้อง parameter แบบ Reference Types กับแบบที่ค่าเป็น null ไม่ได้ parameter ทางเลือก (Optional parameters) และ ปัญหาเรื่องความเข้ากันได้ย้อนหลังในระดับ source code และ binary เมื่อมีการทำ method overload กับ Type ที่เป็น Generic

จากบทความ มีอะไรใหม่ใน .NET Core 3 และ C# 8 : Stackalloc ซ้อนนิพจน์ ได้พูดถึง คุณสมบัติ Span<T> ไว้ และได้บอกว่ามันคือ ref struct ในหัวข้อนี้จะขออธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับ ref struct โดยย่อพอเข้าใจ

ข้อดีของภาษา C# เมื่อเทียบกับภาษาอื่น ๆ บทความนี้จะอธิบายว่าภาษาซีชาร์พมีข้อดีกว่าภาษาต่าง ๆ อย่างไรบ้าง พร้อมแสดงตัวอย่างโค้ดเพื่อเปรียบเทียบให้เห็นความได้เปรียบนั้นอย่างชัดเจนด้วย

ในภาษาซีชาร์ปเราสามารถกำหนดหน้าที่ใหม่ให้แก่ตัวกระทำ (Operator โอเปอร์เรเตอร์) เพื่อให้มันทำงานแตกต่างไปจากการทำงานปรกติที่ถูกกำหนดไว้โดยปริยายได้ เรียกการทำเช่นนี้ว่าโอเปอร์เรเตอร์โอเวอร์โหลดดิง (operator overloading) ภาษาจาวาไม่มีคุณสมบัตินี้ และเราจะทำเช่นนี้ในภาษาซีมาตรฐานก็ไม่ได้เหมือนกัน

ในภาษา C# เวอร์ชัน 7.0 การตรวจสอบเพื่อการจับคู่รูปแบบ (Pattern Matching: PM) ด้วยคำสั่ง if และ switch ได้รับการพัฒนาให้ดียิ่งขึ้น ยืดหยุ่นกว่าเดิม เขียนโค้ดได้สะดวกขึ้น แต่เดิมการทำ PM ด้วยหลักวัตถุวิธีเราจะสร้างคลาสฐานเป็นแบบ “abstract” จากนั้นจะใช้กรรมวิธีสืบคุณสมบัติเป็นคลาสลูกหลาย ๆ แบบตามต้องการ ส่วนเก็บข้อมูลและโค้ดเพื่อจัดการข้อมูลจะถูกผนึกไว้เป็นหน่วยเดียวกัน ซึ่งเป็นการ “เชื่อมแน่น” (tight coupling) ในกรณีที่เราต้องการการ “เชื่อมหลวม” (loose coupling) เราจะแยก ส่วนเก็บข้อมูลและโค้ดเพื่อจัดการข้อมูลออกจากกัน จากนั้นทำ PM ด้วยคำสั่ง if และ switch ซึ่งหากมีรูปแบบจำนวนวนมาก โค้ดจะยืดยาวเยิ่นเย้อ